Δημήτρσς και Αφροδίτη

Πρεσβύτερος Παναγιώτης Γκέζος

 

ΝΑ Μ’ ΑΓΑΠΑΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΖΗΤΑΣ

 

 

Ο Δημήτρης και η Αφροδίτη

Όχι δεν είμαι σουβλάκι!

    Πριν γίνει κάποιος ερωτικός σύντροφος χρειάζεται πρώτα να γίνει πρόσωπο. Ο άνθρωπος έρχεται στην ύπαρξη μέσα απο σχέσεις, αλλά χρειάζεται ένα αυθύπαρκτο πρόσωπο για να ύπαρξη μια σχέση.   

Τούτο το διήγημα το  αφιερώνω στα νέα παιδιά της ενορίας μας και όχι μόνο.

     Το αυτοκίνητο μας έστριψε αριστερά, περάσαμε τις ράγιες του tramκαι σταματήσαμε στη πλαζ της Γλυφάδας. Απέναντι μας η θάλασσα και πάνω μας το φεγγάρι, το μεγαλύτερο φεγγάρι του έτους. Το φεγγάρι που με τα μεγάλα χέρια του αγκάλιαζε όλη τη θάλασσα, της χάδευε όλο το σώμα της, την έκανε χρυσαφένια, μπερλαντένια, διαμαντένια με το ηλιακό φως του. Η θάλασσα έτσι παντρεμένη με το φεγγάρι μας μουρμούριζε την ευτυχία της και μας έδειχνε τα λευκά δόντια της.

     Κοντά στη θάλασσα ένα αγόρι και ένα κορίτσι, ρομαντικοί , απολάμβαναν αυτή τη θέα και δεν το κουνούσαν απ’ εκεί με τις ώρες. Και η θάλασσα τους φιλούσε τα πόδια τους με κάθε κύμα. Λίγο ποιό πέρα ένα σεντόνι είχε σκεπάσει δυο παιδιά νέα, τα οποία έβλεπαν τα ομορφότερα όνειρα της ζωής τους.

    Εμείς τι κερδίσαμε κλεισμένοι σε ένα νυκτερινό κέντρο με μικρά φώτα, με δυνατή μουσική να αναπνέουμε τη κάπνα του τσιγάρου, την βόχα του ποτού και τον ιδρώτα απο τη σχεδόν γυμνή σάρκα των νεαρών εκείνων που χόρευαν και φώναζαν συνεχώς;

    Το φρενάρισμα του αυτοκινήτου μας στην άμμο μ’  έκαμε να σταματήσω να σκέπτομαι το φεγγάρι και να βλέπω τον Ήλιο που είχα μέσα στο αυτοκίνητο.

    -Μωρό μου σ’ αγαπάω, σε λατρεύω. Εδώ είμαστε μόνοι μας. Όλη τη νύχτα δεν μέθυσα. Εσύ θα με μεθύσεις, θα με ανεβάσεις στα ουράνια.

    Ήταν ο Δημήτρης μου, το ομορφονιό παλικάρι μου. Παρακαλούσα το Θεό και τη Παναγία να γίνει ο άνδρας της ζωής μου. Να μας ενώσειο Θεός ψυχή και σώμα με τη Χάρι του Αγίου Πνεύματος. Το θέλω πολύ.

     «Πως θα ενωθείς με τον άλλον; Ο άλλος είναι σώμα και ψυχή. Πως θα ενωθούν αν δεν τους ενώσει ο Θεός; Εμείς το θέλουμε. Εντάξει το θέλω. Κανείς δεν μπορεί να ενωθεί με κάποιον άλλον χωρίς τη Χάρι του Θεού». Αυτά μας έλεγε ο πατέρας Κωνσταντίνος σε μια ομιλία του πρόσφατα.

    Εγώ έβλεπα τον Ήλιο να λούζει τις κορυφές των βουνών. Εν τω μεταξύ ο Δημήτρης μου, η αγάπη μου, όπως και ό Ήλιος άρχισε απο τα μαλλιά μου, το πρόσωπο μου να τα πιάνει με τα χέρια του, να τα πλησιάζει στα χείλη του και εγώ να νιώθω τα μελένια φλογερά χείλη του να ταξιδεύουν στο σώμα μου. Ένιωθα όλα τα άνθη του Απρίλιου και του Μάη πάνω στο σώμα μου και όλα τα αστέρια του ουρανού να με ανεβάζουν στον Παράδεισο.

    «. Απο εκεί μετά είναι μια ένωση σωματική. Τον χρησιμοποιείς τον άλλον σωματικά για να ικανοποιήσεις τις ανάγκες σου. Είναι για κατανάλωση ο άλλος; Είναι σουβλάκι; Βλέπεις δηλαδή τον άλλο σαν σάρκα, σαν αντικείμενο;. Θέλεις τον άνθρωπο να τον κάνεις ότι θέλεις;. Ο άνθρωπος δεν είναι να τον κάνεις ότι θέλεις». Συνέχιζε η ομιλία του πατρός Κωνσταντίνου.

-Όχι δεν είμαι σουβλάκι να με κάνεις ότι θέλεις.

- Μωρό μου, τι μουρμουρίζεις; - έλεγε ο Δημήτρης και τα ατσαλένια χέρια του με έκαναν να πονάω όπου με έγγιζε.

«Για αυτό υπάρχει το μυστήριο του γάμου όπου ολόκληρος ο άνθρωπος κατεργάζεται και χαριτώνεται απο τη Χάρι του Αγίου Πνεύματος. Δεν είναι απλώς να ενωθούμε, δηλαδή να κάνω ξερό σεξ. Αλίμονο αν ο γάμος ήταν μόνο αυτό. Είναι μια άλλη ποιό  βαθύτατη ένωση όπου μέσα απ’ αυτή την ένωση, αν όλα είναι σωστά, δεν υπάρχουν τα λεγόμενα προβλήματα του γάμου και αυτά τα ψευδό σεξουαλικά προβλήματα.».

    -Πατέρα Κωνσταντίνε!

    -Μα τι σ’ έπιασε; Δεν μ’ αγαπάς Μωρό μου;- την ρωτούσε ο Δημήτρης.

     - Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ. Εσύ μ’ αγαπάς;

      -Γλυκιά μου δεν βλέπεις πως τρελαίνομαι για σένα;

Θυμήθηκα το Τεστ του έρωτα,  που μου δώσε ο π. Κωνσταντίνος:

     -Δημήτρη, καρδιά μου, θέλω να μ’ αγαπάς τζάμπα χωρίς να μου ζητάς τίποτε.

     -Αγάπη μου, μα είμαι άνδρας και έχω ανάγκες.

«πατήρ Κωνσταντίνε, τι κάνω τώρα; Θα τον χάσω το Δημήτρη μου. Τον αγαπώ πολύ».

      - Τι να τον κάνεις; Αυτός είναι έμπορος. Θα σου πει μετά πως σε χρησιμοποιεί σαν το σουβλάκι. Θα σε φάει και μετά θα σε πετάξει στα σκουπίδια σαν το χαρτάκι απο το σουβλάκι.

     -Ό χ ι δεν είμαι σ ου β λ ά κ ι.-φώναξα δυνατά και ο Θεός μου δώσε δύναμη και γλίστρησα απο τα  χέρια του.

       Ο Δημήτρης θύμωσε πολύ. Έβγαλε την μάσκα και είδα σ’ αυτόν τον έμπορα που μας έλεγε ο πατέρας Κωνσταντίνος.

       Ήταν ώρα 5.30 το πρωί. Ένα αυτοκίνητο πλησίασε το δικό μας. Εγώ δεν έβλεπα τίποτε. Σκεπτόμουνα. «Αχ, Δημήτρη! Είσαι σαν τα ανδράκια που το βάζουν στα πόδια γιατί δεν αντέχουνε χωρίς κατανάλωση».

• Και τώρα συνεχίζει το πρόγραμμα με Θεία λειτουργία.-άκουσα να μου λέει ο Δημήτρης, σαν είδε μέσα στο αυτοκίνητο που σταμάτησε κοντά μας, έναν ιερέα με μακρύ χιονάτη γενειάδα..
• Εξομολόγος θα είναι. Ο Θεός μας τον έστειλε.- του είπα και σαν να συνήλθα λίγο.

    Ο ιερέας, πρωινός- πρωινός, βγήκε απο το αυτοκίνητο για να πάει να κολυμπήσει στη θάλασσα.

    -Καλημέρα παιδιά μου. – μας χαιρέτησε με πατρική αγάπη.

     Τώρα τι κάνουμε; Ν’ απαντήσουμε; Θα μας βάλει μήπως τις φωνές;

      -Με την ευχή σας πάτερ. – του απαντήσαμε εμείς λίγο ντροπιασμένοι.

      -Ο Θεός αγάπη εστί. Η Αγάπη δεν ασχημονεί.- μας ευλόγησε με το χέρι του και συνέχισε προς τη θάλασσα.

     - Φιλενάδα μου και μετά τι έγινε; - με ρώτησε η Ευδοξία.

     Ο Δημήτρης με πήγε σπίτι μου και δεν με χαιρέτισε καν όταν έφυγε για το δικό του. Όμως το απόγευμα μου τηλεφώνησε και μου ζήτησε συγνώμη.

    -Και μετά;

     -Βγαίναμε και πάλι μαζί. Στο τέλος χωρίζαμε και πάλι με νευράκια. Εγώ είχα στ’ αυτιά μου πάντα τις συμβουλές του πνευματικού μου πατέρα. Πέρασαν έτσι δυο μήνες και ξαφνικά μια μέρα μου έκαμε πρόταση γάμου.

    -Φιλενάδα μου, και κάθε πότε ομιλεί ο π. Κωνσταντίνος;

    - Ευδοξία μου, πρέπει να έρχεσαι τακτικά στην Εκκλησία και θα μάθεις πολλά για τη δική σου σωτηρία.

 

Εν Βάρη 20/8/2013